Kabels en pijpleidingen

Het Belgisch deel van de Noordzee wordt doorkruist door talrijke kabels en pijpleidingen.

De gaspijpleidingen hebben een diameter van ongeveer 1 meter. In volle zee zijn deze leidingen op de zeebodem gelegd en aangeduid op zeekaarten. Dichter bij de kust zijn ze ingegraven in de zeebodem op een diepte van 70 cm tot 2 m, en zijn bedekt met een beschermende grindlaag. De gaspijpleidingen (met een totale lengte van 163 km) zijn :

de Zeepipe-pijpleiding die de Distrigaz terminal in de haven van Zeebrugge verbindt met een pijpleiding in Noorwegen;
de Interconnector-pijpleiding die Zeebrugge verbindt met Bacton (oostkust Engeland)
de NorFra-pijpleiding (tegenwoordig Franpipe genoemd) tussen Noorwegen en de haven van Duinkerke.

In Belgische wateren ligt in totaal meer dan 900 km aan telecommunicatiekabels; ze zijn niet alle meer in gebruik en zijn ingegraven in de zeebodem. Er zijn 2 soorten kabels: coaxkabels en glasvezelkabels. De coaxkabels zijn gelegd tussen 1950 en 1988. Sinds de introductie van de glasvezelkabel in de jaren tachtig worden enkel nog deze kabels gelegd.

De totale lengte van de elektriciteitskabels in meer dan 200 km, een lengte die gestaag aangroeit samen met het aantal windturbines dat aangelegd wordt. In 2017-2018 werd de NEMO kabel aangelegd: een DC hoogspanningskabel tussen Richborough in het Verenigd Koninkrijk en Zeebrugge.

kabels