Het Bonn Akkoord

België is één van de 10 partijen van het samenwerkingsakkoord “ter voorkoming en bestrijding van verontreiniging op de Noordzee door olie en andere schadelijke stoffen” (Bonn Akkoord, 1983). Er zijn 9 kuststaten, België, Denemarken, Frankrijk, Duitsland, Ierland, Nederland, Noorwegen, Zweden en het Verenigd Koninkrijk, en de Europese Unie. Het Bonn Akkoord dekt het ruimere Noordzeegebied en is het mechanisme waarmee de 10 partijen samenwerken om accidentele zeeverontreiniging afkomstig van scheepsrampen en van chronische operationele lozingen door schepen en offshore installaties, te bestrijden.

Om samen efficiënt het hoofd te kunnen bieden aan accidentele en operationele zeeverontreinigingen op de Noordzee, voert het Bonn Akkoord verschillende activiteiten uit die in 5 domeinen kunnen worden opgedeeld : Luchttoezicht, Oefeningen, Bestrijding, Onderzoek, Operaties.

In het kader van het Bonn Akkoord wordt zo sinds 1989 toezicht vanuit de lucht uitgevoerd om zeeverontreiniging op te sporen of te helpen bestrijden. Het Belgisch programma voor luchtobservaties boven de Noordzee, beheerd door de BMM-OD Natuur, werd in 1991 opgestart.

Om een regionale paraatheid te verzekeren delen de partijen van het Bonn Akkoord ook hun kennis, en worden jaarlijks gezamenlijke oefeningen en operaties gepland. Er wordt ook voortdurend informatie uitgewisseld en experten werken samen op uiteenlopende onderzoeksdomeinen.

Ondanks de vele inspanningen om de scheepvaartveiligheid te bevorderen zal er altijd een risico voor incidenten op zee bestaan. De Noordzee bevat bovendien enkele van de drukst bevaren zeegebieden ter wereld, waaronder het Nauw van Calais; andere deelgebieden worden dan weer vaker geteisterd door zware stormen. Door de combinatie van een continue groei in maritiem transport en de expansie van menselijke activiteiten op zee zoals de bouw van windmolenparken, neemt het risico voor het mariene milieu toe. De partijen van het Bonn Akkoord streven daarom naar het verbeteren van de gezamenlijke bestrijding van verontreinigingsincidenten op zee, gebaseerd op regionale risicoanalyses en het gebruik van de best beschikbare technieken en middelen.